Canada 2024 - Ucluelet en Tofino

Ons volgende verblijf is in Ucluelet aan de westkant van Vancouver Island. Het moderne resort ligt aan de Pacific Ocean. We hebben een kamer op de derde verdieping aan de noordkant en kijken het bos in. Helaas geen zicht op de oceaan. De studio is prima, lekker ruim en de badkamer is helemaal super met een hele grote inloopdouche en een vrijstaand bad. Ook hier hebben we een keuken erbij.

Vandaag verkassen we naar Ucluelet aan de westcoast van Vancouver Island. We doen het rustig aan, gaan om 09:15 uur pas eten en checken een uurtje later uit. De reviews over het hotel waren niet mals, maar wij waren tevreden. We hadden Ocean View, twee hele ruime bedden en de kamer leek gerenoveerd. Het ontbijt was eenvoudig , maar goed. De tuin buitenom was heel mooi met veel bloeiende vlijtige liesjes. Kortom niets mis mee voor 3 sterren. Na het maken van nog wat foto's stappen we in de auto.

We rijden zuidwaarts over de 19A, de Ocean Route. Leuke route met af en toe zicht op de zee en langs typische, Canadese, vrijstaande huizen met een pickuptruck voor de deur. Om op te schieten, nemen we ook een stukje van Highway 19, maar bij Bowser keren we terug op de 19A voor twee lattes bij Bowser Coffeehouse. Het duurt nogal lang voordat ik aan de beurt ben, dus Gina neemt plaats in het zonnetje en leest in haar e-reader. Het is druk bij het koffiehuis. Niet zo gek, want het is zondag en er zijn veel motorrijders en toerfietsers onderweg met dit prachtige weer.

Voor Nanaimo nemen we Highway 4 westwaarts, die ons langs Cathedral Grove leidt. Dit is een bos met allemaal eeuwenoude Douglas sparren en Red Cedars. De oudste is 800 jaar oud en heeft een omtrek van 9 meter. Overigens zijn de meeste bomen 300 jaar oud, want destijds heeft een bosbrand een groot deel van het bos verbrand, maar het is heel mooi hersteld. Moeilijk vast te leggen, al dat groen en huizenhoge bomen. Thuis zie ik pas dat op de foto midden rechts de Esdoorn staat waarvan het blad in de Canadese vlag voorkomt.

We lopen aan beide kanten van de weg een korte trail, deels over een plankier. Mooi, maar wel toeristisch, hoewel dat op de foto's niet te zien is.

We rijden langs Port Alberni en slaan af naar het noorden. Doel is Stamp Falls Provincial Park waar we weer een kansje hebben op zwarte beren. De toegangsweg is rustig, maar de parkeerplaats is aardig vol. Er lopen meer mensen met telelenzen, dus misschien is er inderdaad een kansje op het zien van beren. We lopen naar de waterval met daarnaast een vistrap. Door de roosters van de vistrap zien we een aantal zalmen zwemmen, maar in het water net voorbij de trap zien we er geen.

We lopen naar het bovenste uitzichtpunt. Ik ruik een vreemde lucht en Gina denkt dat het naar beer stinkt. Maar meer dan dat wordt het niet. Niet zo gek midden op de dag en veel drukte.

We rijden de laatste 70 kilometer naar het Black Rock Resort. Een groot, modern hotel. We krijgen een studio met gardenview. Het is een hele mooie en ruime studio met open haard, zitje, groot bed en een enorme badkamer met los bad en een grote douche. Gardenview is beperkt, want ondanks dat we op de vierde verdieping zitten, kijken we tegen bomen aan. We eten op de kamer soep, noodles en een toetje na. Prima eten. 's Avonds stap ik in het bad en lees verder in mijn boek en intussen kan ik Gina in de gaten houden of zij mij door het geopende schuifraam.

Na het ontbijt gaan we vandaag eerst naar Tofino dat 40 kilometer verderop ligt. De weg ernaartoe ligt in het Pacific Rim National Park. We melden ons ruimschoots op tijd voor de Whale Watching Tour bij Jamie's Whaling Station.

Het weer is fantastisch, de zon schijnt en het is helder weer.

We zijn als eerste bij het kantoor en nadat we ons aangemeld hebben, gaan we naar het haventje toe vanwaar we zullen vertrekken. Ik maak wat foto's en verder genieten we op een bankje van het zonnetje tot het tijd is. We krijgen wat instructies en een reddingsvest en lopen over een plankier naar de Lukwa, de excursieboot, waar we een plekje op het zonnedek weten te bemachtigen.

We hebben een plekje in de zon, uit de wind en een bankje met rugsteun, wat wil je nog meer?

Het Pacific Rim National Park ligt deels op het land, deels in de oceaan. Het bestaat uit prachtige landschappen met beboste bergen, eilanden , stranden en zee. De ijsduiker die ik zie , heeft een ander kleed dan de exemplaren die we in Nederland in de winter zien.

Ik zie een paartje roodhalsfuten en wat brilzeeëenden , helaas blijven ze ver van de boot vandaan en dus zijn de foto's van geringe kwaliteit.

Dichterbij is een zeeotter.

Er zijn ook wel wat vogels te zien. Ik kan plaatjes maken van een Beringmeeuw, een groepje neushoornalken, een grote blauwe reiger, een Brandt's aalscholver en zeekoeten.

Iets verderop zien we een Amerikaanse zilvermeeuw, die samen met een Heermanns Meeuw en een zeehond een klein rotseilandje deelt om uit te rusten.

We hopen grijze walvissen te zien en we worden niet teleurgesteld. Er duikt een grijze walvis op aan de rechterzijde van de boot en het duurt even voordat ik vanwege de deining als een dronkenman het zonnedek ben overgestoken.

De grijze walvis is een soort die solitair leeft. Echt solitair is deze niet, want even later verschijnt er nog een exemplaar en zelfs een derde. Ook laten ze niet vaak hun staartvinnen zien, maar deze maakt een uitzondering voor ons.

We krijgen een mooie show van spuiters en glimmende lijven, waar bij zelfs de regenboog in de spuiters is te zien. Missie geslaagd!

Nog wat impressies van het Pacific Rim National Park

Beringmeeuw (Glaucous-winged Gull)

Zeeotter

Het wordt nog beter als we 2 orka’s zien. Het is een geslaagde trip, vooral door de mooie waarnemingen, maar ook door het prachtige zonnig weer. 

Dan zit ook deze excursie erop en gaan we terug richting haven van Tofino. Het was een erg leuke tocht en heel fijn dat het weer meewerkte.

Vanuit Tofino rijden we zuidwaarts richting Ucluelet. We maken een fotostop bij Long Beach waar best veel toeristen aan het recreëren zijn.

Eenmaal in Ucluelet zien we bij de parkeerplaats in de haven een White-crowned Sparrow, die ik kan fotograferen en besluiten we bij Ukee Dogs Taqueria wat te gaan eten. Het duurt even voordat we een plekje krijgen aangewezen en daarna blijft het stil. Na 20 minuten houden we het voor gezien en gaan naar het nastgelegen restaurant, Frankie's Resto-Bar Restaurant. Daar zitten nog meer mensen die we zojuist hiernaast zagen zitten. We bestellen chicken wings en patat, eenvoudig, maar prima eten.

Tegen vieren gaan we wederom naar Jamies Whale Watching, maar dan de vestiging in Ucluelet. Hier stappen we met stormpakken aan op een zodiac voor een berentour.

Niet heel lang na vertrek zien we de eerste zwarte beer op het strand naar voedsel scharrelen. Eindelijk een beer.

De beer zoekt bij laag water schelpdieren, krabbetjes en ander voedsel dat bij hoogwater is achter gebleven tussen de keien. Twee Amerikaanse kraaien proberen ook iets ervan mee te pikken.

De volgende beer die we zien kunnen we best dicht benaderen met de zodiac en ik kan er ook leuke plaatjes van maken met de telelens.

Een grote Amerikaanse blauwe reiger blijft veilig in een boom.

We horen van de gids dat er 12.000 zwarte beren op Vancouver Island leven, dus er zijn er meer. Dat klopt, want even verderop zien we een moeder met 2 cubs. De jonge zwarte beren worden in februari geboren en blijven ongeveer een jaar bij de moeder.

Uiteindelijk komen we op acht zwarte beren, dus is die soort ook in de pocket.

Dan laten we de beren achter ons en varen de baai uit en gaan richting open zee. We zien een Beringmeeuw op de kant staan.

We varen langs een groep Steller's zeeleeuwen, die lui liggen te zonnen.

De gids legt uit dat zeeotters dol op zeeëgels zijn. De zeeotters leven graag tussen de Bull Kelp, de kelpsoort met lange stelen die hier veel voor komt.

Al varend zie ik een Amerikaanse scholekster op een met schelpdieren begroeide rots zitten. Het plaatje is zowaar nog redelijk gelukt.

Het wordt nog mooier als we een complete familie met jongen zien spelen tussen de kelp. Jammer is wel dat ik met veel tegenlicht moet fotograferen.

Zeeotters hebben de dikste vacht van alle dieren. Op 1 vierkante centimeter kunnen wel 160.000 haren staan. Daarom werd er vroeger veel op ze gejaagd.

Een enorm mannetje maakt het compleet. De mannetjes zeeotter blijven hun hele leven groeien, dus hoe ouder ze zijn hoe groter ze worden. Dit exemplaar lijkt ons uit te zwaaien.

Dan mag de schipper zich uitleven en snellen we al slingerend en rondjes makend als op een kermis pijlsnel richting haven. Heerlijke excursie!

We sluiten de dag af met eten in de lounge van het Black Rock Resort. Het is er druk, maar al snel krijgen we een tafel. Gina gaat voor een Caesar salade en ik voor een biefstuk. We eten lekker en zo komt er een einde aan een mooie, zonnige en interessante dag waarop we veel wildlife hebben gezien. Daarnaast is het onze laatste nacht hier, morgen gaan we richting Victoria.